نـسـیـم از سـر گـیـســوی یـار مـی‌آمـد            دوبــاره نـخـل امـامـت بـه بـار می‌آمـد

مـیـان مـکـه و یـثـرب به منـزل ابـواء            در اوج گـرمـی صـحـرا بـهـار می‌آمد

صدای ولـولـه تـا آسـمـان هـفـتـم رفت            قــرار ســیــنـۀ هــر بـی‌قــرار مـی‌آمـد

برای تهنیت از عرش حضرت جبریل            و دسـتـه دسـتـه ملـک بی‌شـمار می‌آمد

نشـاند خـنـده به لب‌های جعـفـر صادق            سـپـیـده‌ای که به شـب‌های تـار می‌آمـد

شبـیه حـیـدر و زهـرا ز نسل پیـغـمـبر            عـزیـز حـضـرت پـروردگـار مـی‌آمـد

همین که غنچۀ لب‌های او شـکـوفا شد

به صـورتش نـمک فـاطـمی هویدا شد

هـمیشه ورد لـبت آیـه‌هـای قـرآن است            ولایـتـت بـخـدا از اصـول ایـمان است

حـمیده آمده چـشـمان خـویش را واکـن            ببین که روی لب مادرت فقط جان است

قـدوم تو برکـت، چـشم‌های تو رحـمت            به یمن آمدنت سفـره‌ها پُر از نان است

تـو از تـبـار کـریـمـانـی و کـرم داری            اگر گـدا بـه در خـانـه‌ات فـراوان است

به لطف اینهـمه اولاد پاک و طاهر تو            چقدر گـنـبد فـیروزه‌ای در ایران است

یکی‌ست شاه چراغ و یکی‌ست معصومه            یکی‌ست ضامن آهو که در خراسان است

هـزار مـرتـبه شکـر خـدا به جـای آرم            پـنـاه بی‌کـسـی‌ام آسـتـان سلـطـان است

هـمیـشـه بـین قـسـم‌هـا تـو رایـجـی آقـا

تـویی که حـضرت باب الحـوائـجی آقا